Oké, deze heeft niet direct met persoonlijke ontwikkeling te maken. Maar is wel herkenbaar voor vrijwel iedereen: slapeloosheid. Het gevoel dat je je ogen zou moeten sluiten, omdat je weet dat de volgende ochtend om 7.00 uur de wekker weer gaat...
Slaap-perikelen
Tot in de nachtelijke uren,
lig ik naar het plafond te turen.
Ik sluit mijn ogen nog een keer,
maar enige tijd later merk ik weer:
Mijn gedachten blijven malen,
in mijn hoofd hele verhalen.
Onrust in mijn lichaam,
mijn systeem staat echt nog "aan".
Dus word ik toch maar weer actief.
Want zelfs al fluister ik heel lief:
"Ik wil nu echt graag naar dromenland,"
mijn lichaam wijst het van de hand.
Dus ga ik lezen, muziek luisteren en schrijven,
om de tijd wat te verdrijven.
Tot in de nachtelijke uren,
lig ik naar het plafond te turen.
En soms tegen dageraad als het mijn geest bekoort,
voegt mijn lichaam daad bij woord.
Voel ik de slaap over mij heen komen,
en kan ik eindelijk gaan dromen.