Een paar blogs terug had ik het over het ervaren van pijn om van duisternis naar licht te geraken. Dit stuk gaat over de verschillende vormen van pijn en wat we eruit kunnen leren. Dus niet abstract van licht naar duisternis, maar hoe pijn ook een concretere leermeester kan zijn.
De diepgang van pijn
Het heeft vele functies en vormen,
maar is vaak ongewenst.
Is soms om te vormen,
een enkele keer gewenst.
Het kan fysiek zijn,
als een brekend bot.
Intense pijn,
doelloos onderdeel van het lot?
Emotioneel kan het je breken,
overspoeld door angst en verdriet.
Bijna eraan bezweken,
tot je emotie als lichtpunt ziet.
Wanneer je een verlies leidt,
iets dierbaars je heeft verlaten.
Wil je de pijn van onthechting liever kwijt,
maar het leert je los te laten.
Dan is daar de pijn van het verleden,
welke terugkomt in gedachten.
Nog net zo scherp in het heden,
verwerking zal de pijn verzachten.
Existentiële pijn die zo rauw kan zijn,
jezelf compleet verloren.
Deze periode zal een harde leermeester zijn,
daarna voel je je als herboren.
Het kan iets zijn wat men elkaar aandoet,
zowel destructief of helend.
Een trigger kan helen en dat is goed,
maar overgedragen pijn intens vervelend.
Pijn hoort bij ons bestaan,
zullen wij haar lessen verstaan?
Zoals een mes opent of schaadt,
is het pijn die heelheid of destructie verraadt.